Een biologische veehouder pacht meerdere percelen grond van een waterleidingmaatschappij. In 2021 vraagt hij bij de provincie een tegemoetkoming aan voor schade veroorzaakt door wilde zwijnen op deze percelen. De provincie wijst de aanvraag af, omdat er vanwege beperkingen in de pachtovereenkomst geen normale agrarische opbrengsten worden gehaald en er hoofdzakelijk sprake is van natuurbeheer. Volgens het beleid van de provincie komt faunaschade op deze gronden niet in aanmerking voor vergoeding.

In de beroepszaak oordeelt de rechtbank, dat de veehouder terecht stelt dat de lagere opbrengsten door landbouwkundige beperkingen niet betekenen dat hij ook het risico op faunaschade heeft aanvaard. De beperkingen hebben betrekking op het gebruik van mest en andere maatregelen ter bescherming van de waterwinning en natuurbehoud, maar beïnvloeden niet de bestrijding van wilde zwijnen. Het afwijzingsbesluit is daarom verkeerd gemotiveerd.

Toch heeft de veehouder volgens de rechtbank geen recht op tegemoetkoming in de faunaschade. In de pachtovereenkomst is namelijk als bijzondere voorwaarde opgenomen dat verpachter en pachter bekend zijn met de zwijnenproblematiek ter plaatse. Daarom zijn zij een verlaging van de pachtprijs met € 75 per hectare overeengekomen. Hiermee heeft de veehouder het risico op deze schade aanvaard (actieve risicoaanvaarding) en heeft hij geen recht op een tegemoetkoming in de faunaschade.